De katten/honden vlo
De katten en honden vlo is wereldwijd verantwoordelijk voor meer dan 70% van alle vlooien besmettingen, en voelt zich thuis op zeker 50 verschillende dierensoorten, inclusief de hond en de mens. de levenscyclus van de vlo kent vier stadia:vlo – eitje – larve & pop. alleen volwassen vlooien leven op het dier, en zijn natuurlijk het meest zichtbaar. zij vormen echter het topje van de ijsberg:slechte 5%van de hele levenscyclus bestaat uit volwassen vlooien op het dier. De overige 95%van het probleem wordt gevormd door de eitjes, larven en poppen in de leefomgeving! Een volwassen vrouwtje legt gemiddeld 50 eitjes per dag, en kan dat tot 100 dagen volhouden. Echte effectieve en stucturele vlooienbestrijding bestaat dus niet alleen uit het gebruik van middelen die de volwassen vlo doden, maar moet ook middelen omvatten die op larven en eitjes werken: een geintegreerde controle van de levencyclus van de vlo.
Verschijnselen jeuk:
Vlooien
Als vlooien bijten om bloed te zuigen, scheiden ze via hun speeksel bepaalde stoffen uit. Die zorgen bij alle dieren voor irritatie, en bij honden met een allergie voor deze stoffen kan dat zelfs levenslang tot hevige en hardnekkige huidontstekingen leiden.
Bloedarmoede en weerstandsverlies: vooral heel jonge of oude honden, en dieren die al chronisch ziek zijn kunnen worden “leeggezogen” door volwassen vlooien, die op één dag tot 140% van hun eigen lichaamsgewicht aan bloed kunnen opnemen.
Overdracht van andere ziekte: vlooien kunnen allerlei virussen, bacteriën en parasieten (lintworm) en zelfs ook huidschimmels op het dier overbrengen.
Teken
Teken zijn kleine parasieten die bloed zuigen bij dieren en mensen (gastheren) om te kunnen overleven. ze komen overal voor met name in bosrijke en kustgebieden. in Nederland komt de “harde teek” ixodes ricinus voor. door het warmere weer in nederland komt hij hier steeds meer voor. de levenscyclus van een teek begint als een larve en via diverse tussenstadia eindigt na 2-3- jaar als een volwassen teek, Teken zijn actief in de periode maart tot oktober. met name bij vochtig weer zijn ze het meest actief.
Hoe verwijder je een teek? Gebruik nooit alcohol, olie of een sigaret. de teek kan hierdoor gaan braken, waardoor de kans op besmetting toeneemt. Een verdoofde of zelfs een dode teek, is niet gemakkelijker te verwijderen dan een levend exemplaar. De teek zit alleen met zijn kop in de huid wat us ziet is het lichaam. er is een special tekentang ontwikkeld waarmee u ook goed de kop van de teek verwijdert (in de trimsalon of webshop verkrijgbaar) Verder heb je shampoos die vlooien en teken doden. alle middelen die vlooien doden, doden ook teken ( shampoo is in de trimsalon en webshop verkrijgbaar)
Door teken overgebrachte ziektes
Teken kunnen besmet zijn met de bacterie Borrelia burgdorferi, de ziekte van lyme. Deze ziekte wordt overgebracht als de teek door de huid bijt. Bij de hond kan deze bacterie soms gewrichtsproblemen veroorzaken meestal is er alleen een klein bultje zichtbaar die vanzelf verdwijnt bij mensen veroorzaakt het een rode uitslag rondom de plaats van de beet. Deze huiduitslag is absoluut een reden om langs de huisarts te gaan, De ziekte van lyme kan namelijk dodelijk zijn als er geen behandeling plaatsvindt.
als uw hond gebeten wordt door een teek dient u hem te verwijderen, dit kan ook in de trimsalon. Mocht de huid rood worden rondom de plaats van de tekenbeet of als uw hond kreupel gaat lopen dan dient uw hond door de dierenarts gezien te worden. de ziekte van lyme is door middel van bloedonderzoek vast te stellen. de behandeling bestaat uit een speciale antibioticum kuur
Er zijn meerdere soorten schurftmijten bekend, die bij honden voor veel jeuk en irritatie kunnen zorgen. De belangrijkste is de sarcoptes scabiei, verantwoordelijk voor ‘gewone’hondenschurft ofwel scabiës.
De levenscyclus van ca. 3 weken speelt zich geheel af op en in de huid van de hond, waarbij vooral de volwassen vrouwelijke mijten uitgebreid tunneltjes graven in de opperhuid.
Dat heeft twee belangrijke gevolgen:
Ten eerste ontstaat door deze levenswijze van de mijten extreem veel jeuk. Honden met scabiës zijn dan ook de hele dag bezig met krabben en bijten. De verschijnselen beginnen vaak aan de oren, de kop of op de huid aan de buitenzijde van de poten, maar kunnen zich makkelijk over het hele lichaam uitbreiden.
Ten tweede is het soms erg moeilijk om de mijten aan te tonen, zodat het stellen van de diagnose scabiës wel eens voor problemen zorgt.
Het kan dan ook gebeuren dat een dierenarts die de aanwezigheid van scabiës vermoedt maar de diagnose niet kan bevestigen, kiest voor een zogenaamde diagnostische therapie.
Gerichte behandeling van een verdacht hond met een veilig en gegarandeerd effectief middel kan een verstandige en praktische benadering zijn waarmee achteraf zekerheid wordt verkregen over de diagnose.
Scabiës is een zoönose (een ziekte die van dier op mens kan overgaan): in ca. 30% van de gevallen waarin een hond besmet is met de sarcoptes mijt zullen een of meer van de huisgenoten ook last hebben van jeukende plekjes op de huid. voor andere honden si de besmettelijkheid echter veel groter: vrijwel 100%
Schurft mijten
Oormijt
In ruim een kwart van alle gevallen van oorproblemen bij de hond spelt oormijt een rol. vooral jonge honden hebben relatief vaak last hiervan, maar ook bij oudere dieren wordt deze mijt regelmatig gevonden.
In een groep honden kan de besmetting zich lang in stand houden omdat volwassen dieren symptoomloos drager kunnen zijn en dus een continue, maar slecht herkenbare besmettingsbron vormen voor hun omgeving. ook katten en fretten raken makkelijk besmet.
Bijkomend probleem is dat de oormijt in tegenstelling tot hetgeen de naam suggereert, zich ook in leven kan houden buiten het oor, dus op de huid. soms ontstaan daardoor zelfs jeukende bultjes op de huid, maar meestal verloopt dit symptoomloos.
Wanneer een dier langdurig besmet is met oormijt kan het daar een extra gevoelig oor aan overhouden. allerlei relatief geringe prikkels zijn dan in staat weer een oorontsteking te veroorzaken, terwijl de mijt zelf als oorspronkelijk probleem al lang verdwenen is.
De behandeling van oormijt infecties door middel van zalf of druppels. symptoomloze dragers of of gevallen waarin de mijten buiten het oor leven kunnen voor snelle herbesmetting zorgen. Daardoor kunnen chronische oormijt problemen ontstaan